نقل می کنند:

قافله ایی از طرف خراسان به کرمان در حرکت بود که دزدان به آن حمله می کنند ویک نفر را گروگان می گیرند، آنها این گروگان را به جرم پول دار بودن آزار و اذیت می کردند؛ برای مثال اینکه، او را در میان برف قرار داده و دهانش را پر از برف می کردند و او را در همان حالت نگه می داشتند، سرانجام زنی از آن ها به آن بدبخت رحمش آمد، و او را شبانه آزاد کرد واوهم فرار کردو به خراسان رفت.

دهان وزبانش بدلیل شکنجه فراوان فاسد شده بود ودیگر قدرت تکلم نداشت ،در همان ایام شنید که ، امام رضا(ع) به نیشابور آمده است.

چند روز بعد خواب دید که کسی به او می گوید:«پسر رسول خدا(ص) وارد خراسان شده. خدمت او برس، وعلت دردت را از او بپرس ؛ باشد تا به تو دوایی تعلیم فرماید، وشفا یابی!»

خلاصه اینکه، برای دیدن حضرت(ع) به رباط سعد می رود، و با اینکه قدرت تکلم و صحبت کردن نداشت، به سختی حرف می زند ومی گوید: « ای پسر رسول الله(ص)! قصه من چنین است...

دهان و زبانم تباه شده؛ ونمی توانم حرف بزنم، مگر به سختی و دشواری زیاد. به من دوایی بفرمایید، که از آن منتفع شوم ونجات یابم.»

آن حضرت می فرمایند:«آیا به تو تعلیم نکردم برو، وآنچه در خواب با تو گفتم ، انجام بده؟»

او  از اینکه، امام از خواب او خبر دارد متعجب شد! و درخواست کرد دوباره امام به او تعلیم دهد؛ وامام نیز آنچه در خواب گفته بود را دقیقاٌ تکرار کرد و او آن را انجام داده و سلامتی اش را به دست می آورد.

مـوضـوعــــات محض رضا: روایات رضوی
برچسب‌هاي محض رضا: مرد کرمانی, مسافرت امام رضا, مسافرت امام هشتم به نیشابور, روایات ثامن الحجج