آن روز، «هشام» در خانه تنها بود. با خودش گفت: «خوب است برخيزم و به زيارت مولايم امام كاظم(ع) بروم.» آن‌گاه بلند شد، لباسش را پوشيد و راهي خانه‌ي امام هفتم(ع) شد. ساعتي در حضور آن بزرگوار بود و همين كه خواست برود، امام(ع) به او فرمودند:

ـ مي‌داني امروز يكي از برده‌فروشان به شهر ما آمده است؟

ـ مي‌آيي با هم به نزد او برويم؟

هشام ابراز تمايل كرد و همراه آن حضرت، به نزد برده فروش رفت. آن مرد، كنيزها و غلام‌هاي زيادي را براي فروش آورده بود. حضرت به او فرمودند: «مي‌خواهيم كنيزهايت را ببينيم.» او چند كنيز را عرضه كرد. امام موسي كاظم(ع) از او پرسيدند:

امام هفتم(ع) فرمودند:

ـ اشكالي ندارد، همان را بياور.

برده فروش كمي اين پا و آن پا كرد و سرانجام از آوردن كنيز خودداري ورزيد. امام به هشام اشاره كردند كه برگرديم. روز بعد؛ آن حضرت، هشام را فراخواندند و به او فرمودند:

ـ نزد آن برده فروش ديروزي برو و كنيزي را كه ديروز به ما نشان نداد؛ به هر قيمتي كه گفت، خريداري كن و به اين جا بياور.

ـ برادر از تو سؤالي دارم.

ـ بپرس، اگر بدانم پاسخ مي‌گويم.

برده‌فروش، با كنجكاوي پرسيد:

ـ مي‌خواهم بدانم آن مرد، همان كه ديروز همراهي‌اش مي‌كردي، چه كسي بود؟

ـ مردي از بني هاشم است.

ـ از كدام تيره و قبيله؟

مرد برده‌فروش، در حالي كه سينه‌اش را صاف مي‌كرد، گفت:

ـ راستش را بخواهي، من اين كنيز را از دورترين مناطق مغرب خريده‌ام. يك روز، زني از اهل كتاب؛ او را همراه من ديد و با شگفتي پرسيد: «اين كنيزك از آن كيست؟» گفتم: «من او را خريده‌ام!» تعجبش بيشتر شد! پرسيدم: «چرا شگفت زده شدي؟» گفت: «آخر، اين كنيز مي‌بايد از آن برترين مرد روي زمين باشد و از وي پسري به دنيا بياورد كه همه‌ي مردم شرق و غرب از او پيروي كند.»

هشام كه اكنون با شنيدن سخنان برده‌فروش، سبب تأكيد امام هفتم(ع) را براي خريد آن كنيز دريافته بود، شادمانه وي را به نزد آن بزرگوار برد و آنچه را ديده و شنيده بود، براي آن حضرت بازگفت.

با راه يافتن كنيزك به خانه‌ي امام هفتم(ع) حميده همسر آن حضرت، مونس و همدم خوبي يافته بود. او، دخترك را كه «تكتم» ناميده مي‌شد، بسيار زيرك و هوشيار يافت و به آموختن مسائل اسلامي به او پرداخت و به اين ترتيب، تكتم، در زماني اندك؛ دانش فراواني را به اخلاق نيكوي خويش افزود و گامهاي بلندي در راه رشد معنوي برداشت.

حميده و تكتم، يار و ياور يكديگر بودند و پيوسته احترام همديگر را حفظ مي‌كردند.

* * *

انگار كسي درِ خانه را به صدا آورده؛ برخيزم و ببينم چه كسي است. آه... چه بوي خوشي فضاي خانه را معطر كرده است... چه نوري همه جا را در بر گرفته! چه شوري، چه سروري... به به! سلام بر شما اي پيامبر خدا! خوش آمديد به خانه‌ي ما!

ـ درود بر شما، به جان مي‌شنوم آقا! حالا چرا داخل نمي‌شويد؟

ـ بسيار خوب، پس خرسند و شادمان باش!

ـ پسرم! خواب شگفتي ديده‌ام!

ـ چون من نيز در همين زمينه خوابي ديده‌ام.

ـ نمي‌خواهي آن را برايم تعريف كني؟

ـ چرا مادر جان، چرا. پدر و پدربزرگم را در رؤيا ديدم. آن دو بزرگوار، در جايي نشسته بودند و پارچه‌ي حريري پيش رويشان بود. پارچه را كه باز كردند، نقشي از چهره‌ي تكتم بر روي آن ديده مي‌شد. آنان نگاهي به تصوير روي پارچه انداختند و در حالي كه لبخند مي‌زدند به من نگريستند و فرمودند:« اي موسي! اين زن را به همسري برگزين. بي‌گمان، او برترين انسان روي زمين را، پس از تو، به دنيا خواهد آورد.»

بسيار خرسند بودم كه به افتخار همسري امام هفتم عليه‌السلام نايل شده‌ام. زندگي ما، سرشار از بركت و معنويت بود. مدتي كه گذشت، شوقي مادرانه در من به وجود آمد. اگرچه ظاهراً احساس بارداري نمي‌كردم، ولي با شنيدن صداي ذكر و تسبيح از درون وجودم، پي مي‌بردم كه نوزادي را در شكم دارم. روزها و ماهها گذشت تا اينكه فرزندم «رضا» ديده به جهان گشود.

او را در پارچه‌ي سفيدي پيچيدم و به دست پدرش دادم. همسرم بسيار خشنود شد و به من فرمود: «اي تكتم! اين كرامت پروردگار، بر تو گوارا و مبارك باد!» سپس در گوش راست نوزاد، اذان گفت و در گوش چپش اقامه خواند، آن گاه اندكي از آب فرات به دهان او ريخت و در حالي كه وي را به آغوش من باز مي‌گرداند، فرمود: «بيا! او را بگير و بدان كه پس از من، او حجت خداوند بر روي زمين خواهد بود.»

مـوضـوعــــات محض رضا: مشخصات رضوی
برچسب‌هاي محض رضا: مادر بزرگوار امام رضا, خانواده ی حضرت ثامن الحجج, زندگی نامه مادر امام هشتم