دفترم را که باز می کنی، متکلم وحده ها می پاشند بیرون!
باور کن تقصیر من نیست، تو باعث یکنواختی دفتر منی!
باور کن تقصیر من نیست، تو باعث یکنواختی دفتر منی!
آخر، محض رضای دل من نه ،
محض خاطر دل قلم خواب آلودت
یک بار هم، تو برای من بنویس ...
دفتر دل :
و من، شرمسار از این کوتاهی ام که از دست هایم سرزده است ...
تو اما هنوز؛ خرمای نخل های بلند همه ی تابستان های منی .
مـوضـوعــــات محض رضا:
برچسبهاي محض رضا: محض رضای خدا, زمزمه های عرفانی, ادبیات زیبای رضوی, محض خاطر
| شنبه پانزدهم تیر ۱۳۹۲| | 22:26 | | جـوادی |