چهل حديث از حضرت علي بن موسي الرضا:
۱- مجالسة الاشرار تورث سوء الظن بالاخيار.
همنشيني با بدکاران، باعث بدبيني نسبت به خوبان ميشود.
۲-أحسن الناس ايمانا أحسنهم خلقا و ألطفهم بأهله.
بهترين مردم از لحاظ ايمان آن است که خوشخويترين آنان باشد و نسبت به خانوادهاش با لطف و مهرباني فراوان رفتار نمايد.
۳- احفظ لسانک تعز و لا تمکن الشيطان من قيادک فتذل.
زبان خودت را نگه دار تا عزيز و مقدم باشي و زمام نفس خودت را به شيطان مسپار تا خوار و زبون نگردي.
۴- أحسن بالله الظن فان الله عزوجل يقول: أنا عند ظن عبدي، ان خيرا فخير و ان شرا فشر.
نسبت به پروردگارت گمان نيکو داشته باش زيرا خداوند متعال ميفرمايد من درباره بندهام چنان خواهم کرد که او ميپندارد، اگر خوب تصور کند خوب و اگر بد انديشد بد.
۵- اصطنع الخير الي أهله و الي من هو غير أهله فان لم تصب من هو أهله فأنت أهله.
خير و خوبي را نسبت به هر اهل و نااهلي روا دار، اگر کسي در خور و شايسته آن بود که بود و اگر نبود تو خود لايق و سزاوار آني.
۶- أفواهکم طرق من طرق ربکم فنظفوها.
يکي از راههاي ارتباط با خداوند دهانهاي شماست، پس آن را پاکيزه نگه داريد.
۷- ألتائب من الذنب کمن لا ذنب له.
توبه کننده از گناه مانند کسي است که هرگز مرتکب گناهي نشده است.
۸- التواضع أن تعطي الناس ما تحب أن تعطاه.
تواضع آن است که آنچه را که بر خود ميپسندي بر ديگران روا داري.
۹- التوکل أن لا تخاف أحدا الا الله.
توکل آن است که جز از خدا از احدي بيم نداشته باشي.
۱۰- السفلة من کان له شيء يلهيه عن الله.
پست و فرومايه کسي است که به چيزهايي سرگرم شود و از ياد خدا غافل ماند.
۱۱- الصلوة قربان کل تقي.
نماز موجب نزديکي هر پرهيزگاري به خداوند است.
۱۲- المرء مخبوء تحت لسانه.
شخصيت مرد زير زبانش پنهان است.
۱۳- المؤمن اذا غضب لم يخرجه عن حق.
مؤمن وقتي خشمگين ميشود از حق منحرف ميشود.
۱۴- أحبب حبيبک هونا ما عسي أن يکون بغيضک يوما ما و أبغض بغضک هونا ما عسي أن يکون حبيبک يوما ما.
در دوستي اعتدال را نگه دار زيرا ممکن است روزي با تو از در دشمني در آيد، و در خصومت با دشمنت نيز از حد مگذر زيرا ممکن است زماني با تو دوست شود.
۱۵- اعمل لدنياک کأنک تعيش أبدا و اعمل لآخرتک کانک تموت غدا.
در امور زندگي و دنيا چنان بکوش که گويا هميشه زنده خواهي ماند و براي آخرت چنان تلاش کن که گويا فردا خواهي مرد.
۱۶- الايمان اربعة أرکان التوکل علي الله و الرضا بقضاء الله و التسليم لامر الله و التفويض الي الله.
ايمان چهار رکن دارد توکل به خدا، رضا به قضاي الهي، تسليم به امر پروردگار، و واگذاشتن همه امور به قادر متعال.
۱۷- التوحيد کل من قرأ قل هو الله أحد و آمن بها فقد عرف التوحيد.
هر کس سوره قل هو الله احد را بخواند و به آن ايمان داشته باشد به يقين، توحيد را شناخته است.
۱۸- السخي يأکل من طعام الناس ليأکل الناس من طعامه و البخيل لا يأکل من طعام الناس لأن لا يأکلوا من طعامه.
جوانمرد و سخي از غذاي ديگران ميخورد تا آنان نيز از غذاي او بخورند، ولي بخيل و لئيم از طعام ديگران نميخورد تا آنان نيز از طعامش نخورند.
۱۹- الصمت باب من ابواب الحکمة ان الصمت يکسب المحبة انه دليل علي کل خير.
سکوت دري از درهاي حکمت است، يقينا سکوت جلب محبت نموده و راهنماي هر خيري است.
۲۰- العالم بين الجهال کالحي بين الاموات، أطلبوا العلم فانه السبب بينکم و بين الله عزوجل و ان طلب العلم لفريضة علي کل مسلم.
شخص دانا در ميان مردم نادان مانند فرد زندهاي در ميان مردگان است. دانش بياموزيد تا بدينوسيله به خداوند نزديک شويد، کسب دانش بر هر فرد مسلمان واجب است.
۲۱- المصيبة للجازع اثنان و للصابر واحدة.
اندوه و مصيبت براي شخص ناشکيبا دو تا و براي بردبار و صابر يکي است.
۲۲- الهدية تذهب الضغائن من الصدور.
هديه کينهها را از دلها ميزدايد.
۲۳- ان الله يبغض القيل و القال و اضاعة المال و کثرة السؤال.
پروردگار بگو مگو کردن (مجادله لفظي) و هدر دادن مال و زياد سؤال کردن را دشمن ميدارد.
۲۴- ان ذکر الموت أفضل العبادة.
به ياد مرگ بودن بزرگترين عبادت است.
۲۵- ان العمل الدائم القليل علي اليقين و البصيرة أفضل عندالله من العمل الکثير علي غير اليقين و الجهد.
عمل دائم اندک که از روي يقين و بصيرت باشد نزد خداي متعال از عمل زياد و بسيار که بر پايه يقين استوار نباشد، برتر است.
۲۶- ان شر الناس من منع رفده و أکل وحده و جلد عبده.
بدترين مردم کسي است که از عطا و بخشش دريغ ورزد و تنها بخورد (يعني مهمان نپذيرد) و به زير دستش جور و ستم روا دارد.
۲۷- انه لو رأي العبد أجله و سرعته اليه لأبغض الامل و ترک طلب الدنيا
اگر آدمي مرگ و شتاب و سرعت آن را به سوي خودش ببيند از آرزو داشتن دوري مينمود و دنيا طلبي را ترک ميکرد.
۲۸- أول ما يسأل عنه العبد حبنا أهلالبيت.
اولين پرسشي که در قيامت از بنده ميشود، دوستي ما اهلبيت عليهمالسلام است.
۲۹- اياکم و مشاجرة الناس فانها تظهر الغرة و تدفن العزة.
از مشاجره و مجادلهي با مردم دوري کنيد، چون گستاخي و خودخواهي را آشکار و آبرو و عزت را نابود ميسازد.
۳۰- ان موسي بن عمران سئل ربه و رفع يديه فقال يا رب أبعيد أنت فأناديک أم قريب أنت فاناجيک، فأوحي الله تعالي اليه أنا جليس من ذکرني.
حضرت موسي بن عمران عليهالسلام دستهايش را به جانب پروردگار بلند نموده عرض کرد: پروردگارا آيا دوري تا با صداي بلند ندايت کنم، يا نزديکي تا آهسته سخن بگويم؟ خداوند متعال به او خطاب فرمود: اي موسي من همدم و همراز کسي هستم که مرا ياد کند.
۳۱- تزاوروا، تحابوا و تصافحوا و لا تجاشموا.
به ديدار يک ديگر برويد، به هم محبت نماييد، دست دوستي به يکديگر بدهيد و همديگر را به رنج و زحمت نياندازيد.
۳۲- حسنوا القرآن باصواتکم فان الصوت الحسن يزيد القرآن حسنا.
قرآن را با صداهاي زيبا و جذاب زينت بخشيد، به تحقيق صوت خوش بر زيبايي آن ميافزايد.
۳۳- رأس العقل بعد الايمان بالله، التودد الي الناس و اصطناع الخير الي کل بر و فاجر.
قله خردمندي بعد از ايمان به خداوند، دوستي و محبت با مردم است و نيکي کردن به همگان از خوب و بد است.
۳۴- سرعة المشيء تذهب ببهاء الرجل.
تند راه رفتن هيبت و وقار مرد را ميبرد.
۳۵- سلوا ربکم العافية في الدنيا و الآخرة.
تندرستي دنيا و رستگاري آخرت را از خداوند قادر متعال درخواست کنيد.
۳۶- لا يأبي الکرامة الا الحمار.
نيکي را رد نميکند مگر الاغ.
۳۷- من حق الضيف أن تمشي معه فتخرجه من حريمک الي الباب.
از حقوق ميهمان بر تو آن است که او را تا درب منزل همراهي و بدرقه کني.
۳۸- من علامات الفقيه الحلم و العلم و الصمت، ان الصمت باب من أبواب الحکمة، ان الصمت يکسب المحبة، انه دليل علي کل خير.
از نشانههاي فقيه بردباري، دانش و سکوت است. سکوت دري از درهاي حکمت است. سکوت موجب جلب محبت و راهنماي هر خير و خوبي است.
۳۹- من فرج عن مؤمن فرح الله قلبه يوم القيامة.
هر کس گرهاي از کار مؤمني بگشايد و او را شاد گرداند، خداوند قلب او را در قيامت شادمان ميسازد.
۴۰- نجاة المؤمن في حفظ لسانه.
نجات مؤمن در حفظ زبانش است.
و الحمد لله أولا و آخرا و السلام علي بقية الله روحي فداه دائما
مـوضـوعــــات محض رضا:
برچسب‌هاي محض رضا: احادیث امام رضا, چهل حدیث نورانی امام هشتم, هشتمین خورشید ولایت, سخنان ارزشمند حضرت رضا
| جمعه هجدهم اسفند ۱۳۹۱| | 23:0 | | جـوادی |
مقالات رضوي